Cumartesi gecesi Kuledibin'de mutlu-mutlu dolaştık kuzenle,
Fotograf çekip bloga koyalım dedik, çok güldük, çok mutlu olduk.
Sonra Tünel'de Naz aradı.
Milyonlarca kez "seni çok seviyorum" dedikten sonra, Naz'ında beni sevdiğini duymak bana o kadar mutluluk veriyorki anlatamam.
Sonra Naz; Biz, kuledibinde oturalım dedi,
düşünebiliyormusun "biz" dedi, "oturalım" dedi...
Emek sinemasının tabelasının altına stikır yapıştırdık,
Her ne kadar pazar günü naz göremese'de stikır hala orada.
Daha sonrasında istiklal'in arka sokaklarında Naz'la konuşurken fotografımı çekti kuzen.
Naz yanımda olmak istedi, belki'de bedeni olmasa'da ruhu elimi hiç bırakmıyor'du.
Naz'la konuşurken metro'nun son seferini kaçırdık biz.
Dolmuşla taksim'den beşiktaşa indik.
Beşiktaş'ta minibüs bekledik. Saat 02:00 :)
tabii o saatte beklenen minibüs bir türlü gelmedi...
Saat 03:30 gibi levente kuzenlerin evine kapağı attım ben.
Garip ama Kanyon ÜçBuçuk'da hala açıktı.
Etiler sapağında gecenin 3'ünde, otostop çeken iki kıza rastladık. Çok gariplerdi.
Bu kadar.
(naza'not: kızlara tabii-ki bakmadım:)