beni al kucağına
elini belime sar.
beni almadığın an
ölürüm.
beni al!
kuledibin'deki o bankta ellerini ellerimin arasına aldığım an, yanağımı yanağına dayayıp söylediğim şarkıyı hatırlıyorsun dimi ?
"bu yaralar bereler sanadır bilerler"
Sonra nedensiz yere Camekan sokak'ta yürüyüşümüz. Duvardaki stikırlara özenerek bakışımız, Kulenin yanında el ele tutuşup ona sıkıca sarılmak için yapışmamız.
Galatan İstiklal'e çıkarken buz kesmiş ellerini benimkilerle birlikte montumun cebine sokuşun.
Galatasaray lisesinin yurt kapısı önünde seni aniden öpüşüm. öpüşüm. öpüşüm...
hani hep soruyordum ya;
insan kabak çekirdeği yerken mutluluktan ağlayabilir mi? diye.
evet.
ben bunu yaşadım dostlar.
Üstelik O'da.
meleğim.
No comments:
Post a Comment